Tydzieñ Filmu Niemieckiego 2013





Tydzieñ Filmu Niemieckiego 2013

kino "¦wiatowid"
7 - 13 pa¼dziernika

bilety: 7 z³. - pierwszy dzieñ
     5 z³. - kolejne dni

***********************

"Oh boy" - 07.10 (pn.) godz. 18.30 - po projekcji - "niemiecki" bankiet!
"Hannah Arendt" - 08.10 (wt.) godz. 18.30
"Dzisiaj jestem blondynk±" - 09.10 (¶r.) godz. 18.30
"This Ain't California" - 10.10 (cz.) godz. 18.30
"Silvi" - 11.10 (pt.) godz. 18.30
"Kadysz dla przyjaciela" - 12.10 (sb.) godz. 18.30
"Weekend" - 13.10 (nd.) godz. 18.30


***********************

   Oh Boy    07.10 (pn.) godz. 18.30 - po projekcji - "niemiecki" bankiet!

   Niemcy, 2012; re¿yseria: Jan Ole Gerster; scenariusz: Jan Ole Gerster; zdjêcia: Philipp Kirsamer; obsada: Tom Schilling, Friederike Kempter, Marc Hosemann, Katharina Schüttler, Justus von Dohnányi; produkcja: Marcos Kantis, Alexander Wadouh; 85 min.

   Pokazy festiwalowe: Karlowe Vary (2012), Monachium (2012), Oldenburg (2012), Zurych (2012), Sao Paulo (2012), AFI Fest L.A. (2012), Tallin (2012), IFF Bratys³awa (2012), plus Camerimage (2012), Marrakesz (2012), Rotterdam (2013), Guadalajara (2013), Stambu³ (2013), Sofia (2013), Edynburg (2013), Sydney (2013) (konkurs), Szanghaj (2013), Giffoni (2013), Milwaukee (2013).

   Nagrody i wyró¿nienia: Nagroda za najlepszy scenariusz, Monachium (2012), Nagroda dla najlepszego filmu i Nagroda Publiczno¶ci, Oldenburg (2012), Nagroda specjalna za re¿yseriê, Zurich (2012), Nagroda dla najlepszego re¿ysera i Nagroda Jury FIPRESCI, Bratys³awa (2012), Nagroda Red Hering i Nagroda Publiczno¶ci, Tallin (2012), Bawarska Nagroda Filmowa dla najlepszego aktora (Tom Schilling) i za najlepszy scenariusz (2012), Specjalna Nagroda Jury i Nagroda Publiczno¶ci, Angers (2013), Nagroda Grand Prix, Sofia (2013), Niemiecka Nagroda Filmowa dla najlepszego filmu, za najlepszy scenariusz, dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, dla najlepszego re¿ysera, dla najlepszego aktora drugoplanowego i za najlepszy monta¿, (2013).

   Dobiegaj±cy trzydziestki Niko przed dwoma laty rzuci³ studia prawnicze, co ukrywa przed ojcem ³o¿±cym na jego utrzymanie. Ch³opak nie ma ¿adnych planów, ani ¿adnych ambicji, nic go specjalnie nie interesuje, ¿yje z dnia na dzieñ, rozmawiaj±c z przygodnie poznanymi lud¼mi, spotykaj±c siê ze znajomymi i poddaj±c temu, co w danej chwili mu siê przydarza. Szwendaj±c siê bez celu po Berlinie, Niko ci±gle ma wra¿enie, ¿e ludzie, których napotyka, s± jacy¶ dziwni i dopiero pó¼niej przychodzi mu do g³owy, ¿e to chyba on ró¿ni siê od pozosta³ych. Od ojca, który z sukcesem prowadzi biznes, od swojej dziewczyny, która próbuje w ich zwi±zek w³o¿yæ odrobinê czu³o¶ci i blisko¶ci, od s±siada, który ci±gle wspomina swoje nieudane ma³¿eñstwo, od spotkanej przypadkiem kole¿anki z klasy, która za pomoc± teatru tañca próbuje poradziæ sobie z zaburzeniami zwi±zanymi z postrzeganiem w³asnego cia³a. Niko wydaje siê byæ ca³kowicie wyalienowany ze ¶wiata, w którym ¿yje, zwyczajne ludzkie problemy zdaj± siê go nie dotyczyæ. I nawet, kiedy wdaje siê w bójkê w obronie zaczepianej na ulicy kole¿anki, sprawia wra¿enie, jakby nie wiedzia³, co czyni.

   Czarno-bia³y, ze ¶wietn± jazzow± ¶cie¿k± d¼wiêkow±, debiutancki film Jana Ole Gerstera to portret pokolenia, które znalaz³o siê w martwym punkcie. Studia wy¿sze i niezliczona ilo¶æ odbytych praktyk nie gwarantuj± ju¿ nie tylko ¿yciowego sukcesu, ale nawet zwyk³ego zatrudnienia pozwalaj±cego na samodzieln± egzystencjê. M³odym ludziom wydaje siê, ¿e nie maj± przed sob± ¿adnych perspektyw, wiêc zrezygnowani ¿yj± ¿yciem niebieskich ptaków na koszt rodziny lub spo³eczeñstwa. O tym, ¿e film wyczu³ idealnie puls czasu ¶wiadczy jego entuzjastyczne przyjêcie zarówno przez widzów jak i niemieck± oraz miêdzynarodow± krytykê, a tak¿e liczne nagrody, jakie zebra³ na wielu festiwalach.

   Jan Ole Gerster urodzi³ siê w 1978 roku w Hagen w Westfalii. Pracowa³ w firmie produkuj±cej filmy X Filme, m.in. jako asystent re¿ysera Wolfganga Beckera podczas pracy nad jego g³o¶nym filmem Good Bye, Lenin!. Pod koniec roku 2003 Gerster rozpocz±³ studia na kierunku re¿yseria i scenariusz na Akademii Filmu i Telewizji w Berlinie. W czasie studiów zrealizowa³ kilka filmów krótkometra¿owych, w tym wspólnie z Wolfgangiem Beckerem film Krankes Haus, który stanowi czê¶æ zbiorczej produkcji "Deutschland 09 - 13 kurze Filme zur Lage der Nation" (2009). W roku 2010 rozpocz±³ pracê nad swoim filmem dyplomowym, tragikomedi± Oh Boy, który zosta³ wyró¿niony 6 Niemieckimi Nagrodami Filmowymi "Lola", w tym Z³ot± Lol± za najlepszy film. Gerster otrzyma³ nagrody za najlepsz± re¿yseriê i scenariusz.

   Hannah Arendt    08.10 (wt.) godz. 18.30

   Francja, Luksemburg, Niemcy, Izrael, 2012; re¿yseria Margarethe von Trotta; scenariusz: Margarethe von Trotta, Pamela Katz; zdjêcia: Caroline Champetier, Tobias Klauke; monta¿: Bettina Böhler; muzyka: André Mergenthaler; kostiumy: Frauke Firl; produkcja: Bettina Brokemper, Johannes Rexin; obsada: Barbara Sukowa, Axel Milberg, Janet McTeer , Julia Jentsch, Ulrich Noethen; 113 min.

   Pokazy festiwalowe: Toronto 2012 (pokaz specjalny), Tokyo 2012 (konkurs), Sao Paulo 2012, Tallinn Black Nights 2012, Valladolid 2012, Stambul 2013, Dallas 2013, Szanghaj 2013, Haugesund 2013, Milwaukee 2013

   Nagrody i wyró¿nienia: Bawarska Nagroda Filmowa dla najlepszej aktorki Barbary Sukowej (2013), Niemiecka Nagroda Filmowa, "Lola" dla najlepszego filmu oraz dla najlepszej pierwszoplanowej aktorki (2013), Miêdzynarodowy Festiwal Filmowy w Valladolid (Hiszpania), "Silver Spike" dla najlepszego filmu (2012).

   Gdy w maju 1960 roku ¶wiat obiega wiadomo¶æ o porwaniu w Argentynie Adolfa Eichmanna, wysokiego nazistowskiego funkcjonariusza, odpowiedzialnego za plan masowej eksterminacji ¯ydów w czasie II wojny ¶wiatowej, Hannah Arendt, wybitna niemiecka filozofka ¿ydowskiego pochodzenia, mieszka z mê¿em w apartamencie na Manhattanie i prowadzi spokojne ¿ycie. Wkrótce media donosz± o planowanym procesie nazisty, który ma siê odbyæ w Jerozolimie. Arendt bardzo chce byæ ¶wiadkiem tego wydarzenia i zg³asza siê do "The New Yorkera" z propozycj± wspó³pracy w charakterze korespondentki. Relacjonuj±c kolejne dni przes³uchañ filozofka opisuje Eichmanna jako typowego biurokratê, bezrefleksyjnie wykonuj±cego polecenia, który nigdy nie dostrzeg³ szerszego kontekstu swojej przera¿aj±cej dzia³alno¶ci. Prowadzi j± to do sformu³owania s³ynnej tezy o "niedaj±cej siê opisaæ i zrozumieæ banalno¶ci z³a". Takie stwierdzenie jest czym¶ zaskakuj±cym dla wspó³czesnych, w tym dla wielu przyjació³ Arendt, którzy ¼le interpretuj±c jej s³owa, posuwaj± siê nie tylko do zarzutów, ¿e broni odpowiedzialnego za Holokaust potwora, ale te¿ gro¿± jej ¶mierci± czy pozbawieniem wyk³adów na uniwersytecie.

   Von Trotta skupia siê na czterech latach z ¿ycia Arendt, nie opowiadaj±c w filmie biografii filozofki, tylko historiê powstania jej najs³ynniejszej ksi±¿ki i wszelkich zawirowañ, jakie temu towarzyszy³y. Imponuje si³a i odwaga z jak± Arendt odpiera fale krytyki, chocia¿ zagêszczaj±ca siê wobec niej atmosfera niechêci kosztuje j± i jej bliskich bardzo wiele wysi³ku i straconych przyja¼ni. Film w przewrotny sposób pokazuje, ¿e nienawi¶æ do my¶l±cych inaczej nie omija nikogo, i ¿e tkwi ona g³êboko ukryta i ujawni siê przy pierwszej nadarzaj±cej siê okazji. Margarethe von Trotta urodzi³a siê w 1942 roku w Berlinie, w arystokratycznej rodzinie nadba³tyckich Niemców. M³odo¶æ spêdzi³a w Pary¿u, gdzie zafascynowa³a siê kinem Nowej Fali i obrazami Ingmara Bergmana. Po powrocie do Niemiec zaczê³a graæ w filmach Reinera Fassbindera i Volkera Schlöndorffa. Znajomo¶æ z tym ostatnim zaowocowa³a ma³¿eñstwem, a w 1975 wspólnie wyre¿yserowanym debiutem fabularnym, ekranizacj± "Utraconej czci Katarzyny Blum". Z³oty Lew przyznany w Wenecji w 1981 roku za film "Czas o³owiu" ugruntowa³ jej czo³owa pozycjê w niemieckim kinie. Obok nagród na Berlinale i licznych festiwalach filmowych, dwukrotnie bra³a udzia³ w konkursie g³ównym w Cannes. Jednym z najbardziej znanych jej filmów jest "Ró¿a Luksemburg" z kreacj± ulubionej aktorki - Barbary Sukowej.

   Dzisiaj jestem blondynk± (Heute bin ich blond)    09.10 (¶r.) godz. 18.30

   Niemcy 2013, re¿yseria: Marc Rothemund; scenariusz: Kati Eyssen na podstawie powie¶ci Sophie van der Stap "Meisje met negen pruiken"; zdjêcia: Martin Langer; monta¿: Simon Gstöttmayr; muzyka: Johan Hoogewijs, Mousse T.; kostiumy: Silke Sommer; produkcja: Sven Burgemeister, Genevieve Lemal, Andreas Bareiß; obsada: Lisa Tomaschewsky, Karoline Teska, Maike Bollow, Ben Braun, David Rott; 115 min.

   Pokazy festiwalowe: Miêdzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie (2013), Miêdzynarodowy Festiwal Filmowy w Seattle (2013), Festiwal Filmowy w Taipei (2013), Festiwal Filmowy w Brukseli (2013), Transatlantyk Festiwal Filmowy w Poznaniu (2013), Cinergia Festival w £odzi

   Film Marca Rothermunda, re¿ysera znanego m. in. z poruszaj±cego obrazu "Sophie Scholl - ostatnie dni", powsta³ w oparciu o bestsellerow± ksi±¿kê holenderskiej studentki Sophie van der Stap. W 2005 roku zachorowa³a ona na bardzo rzadk± odmianê raka p³uc. Swoj± niecodzienn± walkê z chorob± opisywa³a na blogu, który pó¼niej, ju¿ po szczê¶liwym zakoñczeniu chemioterapii, wyda³a w formie pamiêtnika.

   Kiedy bohaterka poznaje diagnozê i dowiaduje siê, ¿e ma 50 procent szansy na wyleczenie, postanawia mê¿nie stawiæ czo³a chorobie. Zanim ta pozbawi j± w³osów i si³ urz±dza sesjê fotograficzna, chc±c zatrzymaæ w kadrze swoj± wyj±tkow± urodê. Skutki chemioterapii s± jednak coraz bardziej widoczne, odbija siê ona tak¿e na psychice Sophie. Kiedy wiêc jej najbli¿sza przyjació³ka, scenografka przy okazji odwiedzin w szpitalu, zamiast pe³nej ¿ycia m³odej dziewczyny, widzi pogr±¿on± w depresji pacjentkê, postanawia dzia³aæ. Zabiera j± do wyj±tkowego sklepu z perukami, aby ta wybra³a co¶ dla siebie. Sophie zamiast jednej kupuje dziewiêæ i kreuje przy ich pomocy swoje nowe wizerunki. W szpitalu karnie poddaje siê obowi±zkowej terapii, jednak w wolnych chwilach, jako blondw³osa Pam podró¿uje z przyjació³mi, jako Daisy rzuca siê w wir szalonych imprez, za¶ bêd±c rudow³os±, romantyczn± Sue podrywa mê¿czyzn... ¯ycie Sophie nie koncentruje siê ju¿ tylko na chorobie, ekscytuj±cy eksperyment, w którym uczestniczy, spycha j± na dalszy plan.

   Filmy, który podejmuj± temat walki z nowotworem, zwykle s± zapisem strachu, bólu i sporadycznie pojawiaj±cych siê momentów nadziei na wyleczenie. Dzi¶ jestem blondynk± idzie dalej - obok cierpienia i strachu pokazuje pe³ne rado¶ci ¿ycie, którego nawet choroba nie jest w stanie pokonaæ. Marc Rothermund zmierzy³ siê z trudnym tematem i wyszed³ z niego zwyciêsko. Podobnie jak jego g³ówna bohaterka.

   Marc Rothemund urodzi³ siê w 1968 roku. Ma za sob± sta¿ jako asystent u co najmniej 9 re¿yserów, w¶ród których znajduj± siê Helmut Dietl i Dominik Graf. Samodzielnie zrealizowa³ kilka filmów telewizyjnych, m.in. "Die Hoffnung stirbt zuletzt". W kinie zadebiutowa³ w 1998 roku filmem "Das merkwürdige Verhalten geschlechtsreifer Großstädter zur Paarungszeit". Kolejny film "Harte Jungs" nale¿a³ do najbardziej kasowych filmów niemieckich w 1999 roku. Uznanie ¶wiatowej krytyki zdoby³ jednak w 2005 roku filmem "Sophie Scholl - ostatnie dni" nagrodzonym na Berlinale Srebrnym Nied¼wiedziem za g³ówn± rol± kobiec± i Nagrod± Jury Ekumenicznego. Obraz by³ równie¿ nominowany do Oscara.

   This Ain't California    10.10 (cz.) godz. 18.30

   Niemcy, 2011/2012, fabularyzowany dokument; re¿yseria: Marten Persie; scenariusz: Marten Persiel, Ira Wedel; zdjêcia: Felix Lemberg; produkcja: Ronald Vietz, Michael Schöbel; obsada: David Nathan, Kai Hillebrand, Tina Bartel; 90 min.

   Pokazy festiwalowe: Berlin 2012, Atlanta 2012, Palm Beach 2012, Nashville 2012, Linz 2012, Schwerin 2012, Monachium 2012, Cannes 2012, New York 2012, Shanghai 2012, Karlowe Wary 2012, Warszawa 2012, Plus Camerimage 2012

   Nagrody i wyró¿nienia: Miêdzynarodowy Festiwal Filmowy Berlinale 2012 - nagroda Dialogue en Perspective; Festiwal Filmowy w Nashville 2012: Specjalna nagroda jury za re¿yseriê; Festiwal Sztuki Filmowej w Schwerinie 2012: Nagroda dla M³odych Twórców, Cannes Independent Film Festival 2012: Najlepszy Film Dokumentalny; Miêdzynarodowy Festiwal Filmowy w New Jersey 2012: Specjalna nagroda jury - Najlepszy Film Dokumentalny; Warszawski Festiwal Filmowy 2012: 2 Nagroda Publiczno¶ci.

   Nico, Dirk i Denis - trzej przyjaciele i bohaterowie filmu Martina Persie to zapaleni deskorolkowcy. I nie by³oby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, ¿e ich historia mi³o¶ci do deskorolki zaczyna siê w po³owie lat osiemdziesi±tych, na prowincji, w by³ej NRD. Od momentu, kiedy po raz pierwszy próbuj± jazdy na zdobytej na zachodzie desce, poprzez przeprowadzkê do Berlina, pierwsze zawody Euroskate w Pradze w 1988 roku i kolejne niemiecko-niemieckie przy murze, jeszcze przed jego upadkiem, obserwujemy jak wspólna pasja buduje przyja¼ñ, jak rodzi siê polityczna ¶wiadomo¶æ i pragnienie wolno¶ci, której symbolem dla trójki protagonistów jest w³a¶nie deskorolka.

   Film jest tak¿e opowie¶ci± o specyficznej m³odzie¿owej subkulturze w NRD, która na swój sposób próbowa³a przeciwstawiæ powszechnie obowi±zuj±cym rygorom i dozwolonym formom spêdzania wolnego czasu.

   Martin Persie po³±czy³ w swoim obrazie ró¿ne filmowe formy: archiwalne zdjêcia, materia³ dokumentalny i fabularyzowane fragmenty, a tak¿e animacjê, która rekonstruuje wspomnienia bohaterów. Z tej ró¿norodno¶ci powsta³ wzruszaj±cy i pe³en humoru film, spogl±daj±cy na Zachód ze wschodniej perspektywy, od momentu rozpoczêcia tej opowie¶ci, a¿ po rok 2011.

   Martin Persie urodzi³ siê w Berlinie, dorasta³ w Hanowerze. W wieku 19 lat przeprowadzi³ siê do Hamburga, gdzie podj±³ pracê jako asystent monta¿ysty studiuj±c jednocze¶nie na Wy¿szej Szkole Sztuk Plastycznych w Hamburgu na kierunku film dokumentalny. Nastêpnie podj±³ studia "Mixed Media Art" na Uniwersytecie Portsmouth. Po przeniesieniu siê do Londynu na Westminster University odkry³ swoje zami³owanie do pisania scenariuszy, kszta³c±c siê u prof. Tony Grisoni. Po 12 latach pobytu zagranic± - w Anglii, Hiszpanii, Brazylii i Filipinach, gdzie pracowa³ jako re¿yser i autor reklam, klipów muzycznych i filmów dokumentalnych, powróci³ w 2008 roku do Niemiec, aby nakrêciæ swój pierwszy film kinowy o subkulturze deskorolkowców w dawnym NRD. Sam od ponad 30 lat je¼dzi na deskorolce.

   Silvi    11.10 (pt.) godz. 18.30

   Niemcy, 2013; re¿yseria: Nico Sommer; scenariusz: Julia Stieber, Nico Sommer; zdjêcia: Alexander du Prel; monta¿: Nico Sommer, Bernhard Strubel; produkcja: Nico Sommer; obsada: Lina Wendel, Thorsten Merten, Sylke Pergold, Harald Polzin, Gerdy Zint97 min.

   Pokazy festiwalowe:Berlinale 2013, Achtung Berlin 2013, Schewrin 2013, Ludwigshafen 2013.

   Nagrody i wyró¿nienia: Nagroda dla najlepszego filmu oraz Nagroda Zwi±zku Niemieckich Krytyków Filmowych, Festiwal Nowych Filmów Achtung Berlin (2013), Nagroda dla najlepszej aktorki, Festiwal Sztuki Filmowej, Schwerin (2013), Nagroda Specjalna dla Liny Wendel na Festiwalu Filmu Niemieckiego (2013)

   Silvi, bohaterka debiutanckiego filmu Nico Sommera, dobiega piêædziesi±tki. Zupe³nie nieoczekiwanie, po 30 latach ma³¿eñstwa, odchodzi od niej ma¿. Ustabilizowane, choæ nieekscytuj±ce ¿ycie, z którego by³a ca³kiem zadowolona, leg³o w gruzach. Bezradna, samotna i têskni±ca za blisko¶ci± zaczyna szukaæ nowych partnerów. Bez do¶wiadczenia na tym polu i posi³kuj±c siê og³oszeniami towarzyskimi, trafia na przeró¿nych osobników p³ci mêskiej, a spotkania te odkrywaj± przed ni± nieznane obszary ¿ycia intymnego: anonimowy seks, romantyczne sceny, sado-masochistychne zabawy. Spotkanie z ka¿dym nowym mê¿czyzn± to spe³nianie jego zachcianek i erotycznych fantazji. O potrzebach Silvi ¿aden z nich nawet nie pomy¶li. Emocjonalny chaos, w jaki popada bohaterka i kolejne gorzkie do¶wiadczenia, jakie prze¿ywa nie za³amuj± jej jednak. Silvi wydaje siê byæ na nie odporna.

   Wplecione przez re¿ysera w fabu³ê filmu sekwencje wywiadów, jako komentarza do opowiadanej przez niego historii, nadaj± obrazowi charakter dokumentu i pozwalaj± widzowi obserwowaæ wydarzenia z perspektywy protagonistki. Filmowy realizm czêsto prze³amywany jest absurdalnym humorem, a jego niewyczerpalnym ¼ród³em jest kontrast pomiêdzy mocno stoj±c± na ziemi bohaterk± i jej ekscentrycznymi kochankami.

   Niemiecka krytyka po festiwalu w Berlinie, gdzie film mia³ swoj± premierê w sekcji Perspektywy kina niemieckiego, pisa³a o nim z entuzjazmem, podkre¶laj±c dojrza³o¶æ 30- letniego re¿ysera i niezwyk³e wyczucie podjêtego przez niego tematu. Na sukces filmu mia³a te¿ z pewno¶ci± wp³yw Lina Wendel, odtwórczyni g³ównej roli, nagrodzona w tym roku na Festiwalu Filmu Niemieckiego w Ludwigshafen.

   Nico Sommer urodzi³ siê w 1983 roku w Berlinie. Studiowa³ re¿yseriê filmu dokumentalnego i fabularnego oraz komunikacje wizualn± w Kunsthochschule w Kassel. W roku 2003 za³o¿y³ firmê produkcji filmowej süsssauer Filmproduktion . Zadebiutowa³ w 2006 roku filmem Stiller Frühling. Ma na swoim koncie kilka filmów krótkometra¿owych oraz dokument. Silvi jest jego druga fabu³±.

   Kadysz za przyjaciela (Kaddisch für einen Freund)    12.10 (sb.) godz. 18.30

   Niemcy, 2011, 94 min.; re¿yseria: Leo Kasin; scenariusz: Leo Kasin; zdjêcia: Mathias Schöningh; monta¿: Horst Reiter; produkcja: Sigrid i Martin Bach, SiMa Film GbR; obsada: Ryszard Ronczewski, Neil Belakhdar, Neil Malik Abdullah, Sanam Afrashteh; 94 min.

   Pokazy festiwalowe:Kinoforum St. Petersburg (2011), Giffoni (2011), BUSTER Kopenhaga (2011), Taszkient Film Forum (2011), Boston, Festiwal Filmów ¯ydowskich (2011), Waszyngton, D.C. Festiwal Filmów ¯ydowskich (2011), Jerozolima, Festiwal Filmów ¯ydowskich (2011), Houston , Festiwal Filmów ¯ydowskich (2012), Toronto, Festiwal Filmów ¯ydowskich (2012), Szanghaj (2012).

   Nagrody i wyró¿nienia: Special Mention Giffoni (2011), Nagroda Castello d'Oro & Fuori le Mura Awards, Castellinaria Bellinzona (2011), Specjalna Nagroda Jury, Taszkient (2011), Nagroda Publiczno¶ci, Boston (2011), Nagroda Publiczno¶ci, Washington (2011), Niemiecka Nagroda Filmowa dla najlepszego filmu dla dzieci (2013).

   W berliñskiej dzielnicy Kreuzberg, w jednym z bloków mieszka rodzina palestyñskich uchod¼ców z Libanu. 14-letni Ali, który chcia³by do³±czyæ do lokalnego gangu z³o¿onego z m³odych imigrantów, poddany zostaje próbie: ma wzi±æ udzia³ we w³amaniu do mieszkania swojego 84-letniego s±siada, rosyjskiego ¯yda. Przy³apana na gor±cym uczynku grupa rozpierzcha siê bardzo szybko, jedyn± osob± rozpoznan± przez poszkodowanego jest Ali. Alexsander Zamskoy zg³asza fakt napadu i dewastacji mieszkania na policjê i wskazuje sprawcê, co skutkuje gro¼b± deportacji dla ca³ej rodziny m³odego Palestyñczyka. Jego ojciec, aby udobruchaæ s±siada i sk³oniæ go do wycofania oskar¿enia proponuje mu przeprosiny i pomoc Alego w renowacji mieszkania. Aleksander nie by³by pewnie skory do przyjêcia tej oferty, ale od d³u¿szego ju¿ czasu niemiecka opieka spo³eczna próbuje przeprowadziæ go domu starców, twierdz±c, ¿e nie jest ju¿ wystarczaj±co samodzielny i warunki jego egzystencji pozostawiaj± wiele do ¿yczenia. Tak wiêc stary ¯yd przyjmuje propozycjê Palestyñczyków, która stanie siê pocz±tkiem niezwyk³ej przyja¼ni, wbrew wszelkim przeciwno¶ciom i stereotypom: wiekowi, religii i narodowo¶ci.

   Dziêki swoim wyrazistym bohaterom - w roli Alexandra polski aktor Ryszard Ronczewski - udaje siê debiutuj±cemu re¿yserowi opowiedzieæ wzruszaj±c±, ale te¿ niepozbawion± humoru, historiê prze³amywania przez nich wzajemnej niechêci, uprzedzeñ czy wrêcz antypatii. Okazuje siê, ¿e skazani na siebie, poprzez mieszkanie we wspólnym domu na terenie obcego im pañstwa, odwieczni wrogowie ¯yd i Palestyñczyk s± zdolni nie tylko do wzajemnej tolerancji, ale te¿ do przyjaznego wspó³istnienia.

   Leo Kasin urodzi³ siê w 1973 roku w Moskwie, w wieku o¶miu lat przyjecha³ do Niemiec, dzisiaj mieszka w Berlinie. Z bran¿± filmow± po raz pierwszy zetkn±³ siê w wieku 12 lat, gdy rosyjski autor i re¿yser Ephraim Sevela obsadzi³ go w swoim filmie "Das Wiegenlied". W latach 2000 - 2001 studiowa³ na Akademii Filmowej Kaskeline w Berlinie. Jego dyplom filmowy "Liebe Mutter" otrzyma³ nagrodê publiczno¶ci na Festiwalu Filmowym w Wismarze. Leo Khasin pracowa³ jako kierownik planu i asystent re¿ysera przy ró¿nych produkcjach filmowych, aby nastêpnie zaj±æ siê re¿yseri±. Jego filmy by³y wielokrotnie pokazywane na ró¿nych festiwalach. Za swój film "Durst" otrzyma³ w roku 2003 nominacjê do Niemieckiej Nagrody Filmowej w kategorii film krótkometra¿owy. Kolejny film "Kickback" pokazywany by³ w roku 2005 na Berlinale. W latach 2006/2007 ukoñczy³ Autorenschule w Hamburgu i napisa³ swój pierwszy scenariusz. "Kadisz dla przyjaciela" to jego debiutancki film pe³nometra¿owy.

   Weekend (Das Wochenende)    13.10 (nd.) godz. 18.30

   Niemcy, 2012, re¿yseria: Nina Grosse; scenariusz: Nina Grosse; zdjêcia: Benedict Neuenfels; obsada: Katja Riemann, Sebastian Koch, Tobias Moretti, Barbara Auer, Sylvester Groth, Robert Gwisdek, produkcja: Nina Maag, Nico Hofmann, Thomas Peter Fried; 97 min.

   Pokazy festiwalowe:Montreal 2012 (konkurs), Chicago 2012 (konkurs), Berlin 2013.

   Inga, agentka literacka, prowadz±ca uporz±dkowane ¿ycie klasy ¶redniej, zostaje zaproszona na weekend do swojej dawnej kole¿anki. Okazja do spotkania jest wyj±tkowa: po 18 latach z wiêzienia wychodzi jej brat, Jens, kiedy¶ cz³onek RAFu, dawny ukochany Ingi i ojciec jej starszego syna. Ta nie ma ochoty na odnowienie starej znajomo¶ci, ulega jednak namowom mê¿a i przyjmuje zaproszenie. W¶ród go¶ci znalaz³ siê jeszcze ich dawny kolega, przed laty, podobnie jak oni, mocno zaanga¿owany politycznie.

   Powitalne przyjêcie przekszta³ca siê w swego rodzaju podró¿ do przesz³o¶ci, powracaj± stare konflikty i podejrzenia o zdradê, która zakoñczy³a siê aresztowaniem Jensa. Konfrontacja starych i nowych przekonañ wywo³uje nieuniknione spiêcia, k³ótnie i awantury. Sytuacja zaostrza siê jeszcze bardziej, kiedy do towarzystwa do³±cza syn Ingi i Jensa, którego ten nie rozpoznaje, poniewa¿ siedz±c w wiêzieniu odrzuci³ wszelkie kontakty z bliskimi. Scenariusz filmu Nina Grosse opar³a na ksi±¿ce znanego niemieckiego pisarza Bernharda Schlinka, znanego z powie¶ci Lektor i filmu pod tym samym tytu³em. Spotkanie, wokó³ którego toczy siê akcja, jest okazj± do postawienia wa¿nych pytañ dotycz±cych nie tylko najnowszej historii Niemiec: w jakim momencie i z jakiego powodu porzucamy m³odzieñcze marzenia o tym, ¿eby zmieniaæ ¶wiat na lepsze, czy zaanga¿owanie polityczne usprawiedliwia brak odpowiedzialno¶ci w ¿yciu prywatnym, w jakim stopniu dostatnie i wygodne ¿ycie zmienia nasze pogl±dy i têpi nasz± spo³eczn± wra¿liwo¶æ i wreszcie, jak pogodziæ siê ze zdrad± dawnych przyjació³. Nina Grosse, dopuszczaj±c wszystkich swoich bohaterów do g³osu nie daje odpowiedzi, ale stara siê przedstawiæ ich stanowiska oraz ró¿ne punkty widzenia i w tym oraz w doskona³ym aktorstwie le¿y si³a jej filmu.

   Nina Grosse dorasta³a w Monachium i Genewie, studiowa³a germanistykê, filozofiê i wiedzê o teatrze na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana w Monachium, który zamieni³a na mieszcz±c± siê w tym samym mie¶cie Wy¿sz± Szko³ê Filmowo-Telewizyjn±. Zadebiutowa³a filmem Der gläserne Himmel opartym na opowiadaniu Cortazara, za który otrzyma³a Bawarsk± Nagrodê Filmow±. Za obraz Nie im Leben, do którego scenariusz napisa³a wraz z odtwórc± g³ównej roli, aktorem Helmutem Bergerem, wyró¿niono j± w 1991 roku nagrod± Maxa Ophüslsa. W 1997 nakrêci³a Feuerreiter, którego tematem by³o ¿ycie niemieckiego poety Friedricha Hölderina, i który pokazywany by³ na wielu miêdzynarodowych festiwalach filmowych. Obok filmów kinowych re¿yserka krêci tak¿e dla telewizji. Jej ostatnimi filmami s± dwie czê¶ci serii zrealizowanej dla ZDF na podstawie bestsellerowej ksi±¿ki Ferdynanda von Schiracha Przestêpstwo. Nina Grosse wyk³ada tak¿e na uczelniach filmowych w Badenii-Wirtembergii, Poczdamie i Kolonii.

 
first.php


KINO STUDYJNE ÅšWIATOWID" KATOWICE,
ul. 3 Maja 7 tel: 32 258 74 32

e-mail: kasa@swiatowid.katowice.pl
Instytucja Filmowa Silesia Film jest instytucją kultury Samorządu Województwa Śląskiego