Decyduj±c siê na przeniesienie na ekran XIX-wiecznej powie¶ci Jules'a Barbey d'Aurevilly, Catherine Breillat wybra³a rejestr bardziej romantyczny, zamykaj±c cykl filmów, których tematem g³ównym by³a to¿samo¶æ seksualna i otwieraj±c nowy rozdzia³ swej twórczo¶ci, w którym poczesne miejsce zajmowaæ ma temat ludzkich pragnieñ i uczuæ. Re¿yserka jest przekonana, ¿e ci widzowie, którym nie odpowiada³a agresywno¶æ jej poprzednich filmów, zaakceptuj± bez oporów Star± kochankê.
Opowie¶æ, w du¿ej mierze autobiograficzna, któr± snuje w swej ksi±¿ce opublikowanej w 1851 roku Barbey d'Aurevilly, jest histori± m³odego dandysa bez grosza przy duszy, Ryno de Marigny, po¶lubiaj±cego panienkê wywodz±c± siê z arystokracji. Przed ¶lubem jednak bohater musi zerwaæ ze sw± hiszpañsk± kochank±, któr± widuje od 10 lat. Pary¿ a¿ siê trzêsie od plotek na temat tego skandalicznego zwi±zku, któremu nie daj± rady ani konwenanse, ani pomówienia.
Na powie¶æ Barbey d'Aurevilly, w momencie jej ukazania siê, spad³y gromy cenzury. By³y to czasy bardzo ¶cis³ych zasad moralnych, ¿eby nie powiedzieæ ciasnoty umys³owej, epoka, której spieszno by³o pogrzebaæ idee libertyñskie XVIII wieku i zapomnieæ o ich naj¶wietniejszych przedstawicielach.
I nietrudno zrozumieæ, dlaczego Catherine Breillat - jedn± z niewielu kobiet w ¶wiecie kina, które zdominowane jest przez mê¿czyzn i bohaterkê kilku skandali artystyczno -obyczajowych - tak zafascynowa³a powie¶æ Barbey d'Aurevilly i jej bohaterowie - zw³aszcza postaæ "starej kochanki"- La Vellini - osoby zdeklasowanej pod wzglêdem spo³ecznym, moralnym i seksualnym, która niczym ogieñ o¶wietla i spala wszystko wokó³ siebie. Jako kobieta ¿yj±ca w wolnym, a wiêc nielegalnym zwi±zku, jest wyzwaniem i przeszkod± dla stró¿ów porz±dku i dobrych obyczajów. W dodatku ma "ju¿" 36 lat, jest wiêc stara, a hipokrytom i dewotkom nie mie¶ci siê w g³owie, ¿e w tym wieku mo¿na lubiæ seks i m³odych ch³opców. Ta kobieta wamp, "femme fatale", jak zwykli mawiaæ Francuzi, jest prawdziwym ¿ywio³em, ciesz±cym siê wszystkim, co przenosi ¿ycie. W porównaniu z ni± mê¿czy¼ni wypadaj± blado i s³abo. Ryno de Marigny, tak jak wielu z nich, jest cz³owiekiem niezdecydowanym: twierdzi, ¿e nie kocha ju¿ swej starej kochanki, ale nie mo¿e siê z ni± rozstaæ. Chc± go tymczasem o¿eniæ z dziewczyn±, której ju¿ samo imiê Hermangarde ma przyjemn±, arystokratyczn± woñ. I w koñcu nie wiadomo, w kim zakochuje siê m³ody dandys - w imieniu, klasie spo³ecznej czy te¿ w kobiecie.
Odnajdujemy tu, oczywi¶cie w innej trochê konfiguracji i w XIX-wiecznych kostiumach, odwieczny konflikt znajduj±cy siê tak¿e w centrum wspó³czesnych scenariuszy Catherine Breillat - 36 fillette, Sale comme un ange, Anatomie de l'enfer - filmów o kobietach nie potrafi±cych oprzeæ siê mê¿czyznom, którzy przynosz± im zgubê i mê¿czyznach karz±cych kobiety za strach, jaki one w nich wywo³uj±.
