"RUMBA" to b³yskotliwa i dowcipna opowie¶æ o tañcu i mi³o¶ci.
Fiona i Don pracuj± razem jako nauczyciele w podmiejskiej szkole tañca. Ich wspóln± pasj± s± tañce latynoamerykañskie. W ka¿dy weekend startuj± w konkursach, zdobywaj±c wiele nagród. Pewnej nocy, wracaj±c z kolejnych zawodów, w wyniku nieszczê¶liwego wypadku ¿ycie bohaterów zmienia siê diametralnie... Ich ¿ycie staje siê seri± bolesnych upadków. Zostaj± pozbawieni wszystkiego - pracy, domu, pasji, ale nie mi³o¶ci...
"RUMBA" to film o tym, jak optymizm i poczucie humoru pozwalaj± przezwyciê¿yæ przeciwno¶ci losu.
"RUMBA" przywo³uje atmosferê powojennych komedii, rytm i energiê burleski. Rumba to optymizm.
¦wiat Dominique'a, Fiony i Bruna jest nieco przerysowany, pe³en kolorów i zachwytu. To ¶wiat poetycki, czasami melancholijny, choæ niepatetyczny. Nie ¶miejemy siê g³upkowato, ale u¶miechamy z sympati± do bohaterów - przypominaj± oni nieco postacie niemego kina - Chaplina, Keaton, Harolda Lloyda. "Rumba" przywo³uje tradycje gagów i pantomimy. Tu nie dialog jest najwa¿niejszy, ale ruch. Je¶li szukaæ poprzedników "Rumby", warto przywo³aæ wczesne filmy Pierre'a Richarda ("The Daydreamer", "The Troubles of Alfred"), i jego bohaterów - ekscentrycznych, kruchych, poszukuj±cych mi³o¶ci i zgubionego gdzie¶ tam szczê¶cia.
Niew±tpliw± zalet± filmu jest jego strona wizualna.
"RUMBA" w znacznej czê¶ci mo¿e byæ czytana przez jêzyk cia³a i wizualne aspekty. "RUMBA" jest filmem nietypowym, bardzo oryginalnym dzie³em sztuki, czaruj±cym i pe³nym uroku.
INSPIRACJE TWÓRCÓW (scen. i re¿. Dominique Abel, Fiona Gordon, Bruno Romy):
Zainspirowali nas ekscentryczni aktorzy i re¿yserzy ery filmu niemego. Umieli po³±czyæ sztukê z rozrywk±, w niezwyk³y sposób tworzyli obrazy odkrywcze i wytworne, a jednocze¶nie popularne i zabawne. Nasz pomys³ oparli¶my na kilku elementach: fizycznym i wizualnym aktorstwie, w którym niewa¿ne s± s³owa, ale to, co dzieje siê miêdzy nimi; prostej historii, która wci±ga widzów bardziej gr± aktorsk± ni¿ scenariuszem; poczuciem humoru i umiejêtno¶ci± ¶miania siê z siebie. Chcieli¶my sprowokowaæ do ¶miechu - nie cynicznego, ale takiego, który wywo³uje emocje.
Wa¿nym elementem filmu jest taniec. Choreografia jest mieszank± zrêczno¶ci i humoru. Zainspirowali nas clowni, wspó³czesny taniec i komedie muzyczne. Dla nas rumba to co¶ g³êbszego, intymnego, magicznego. Od pocz±tku nasz taniec przypomina³ trochê taniec godowy. Rumba ma bardzo g³êbok± tradycjê i siêga do takich stylów jak: bolero, cha-cha, mamba, salsa. Siêgnêli¶my do korzeni - przywo³ujemy Kubê lat 50-tych, klimat Portoryko, muzyków z ca³ego ¶wiata, który po¶wiêcili siê tej muzyce.
W tym filmie stawiamy pytanie, co zostaje, kiedy ju¿ wszystko siê straci. Dla naszych bohaterów, na koñcu ich podró¿y, zwyciê¿a mi³o¶æ. Poobijana i krucha, ale wci±¿ ¿ywa.
