"K£OPOTLIWY CZ£OWIEK" pokazuje ¶wiat zupe³nie inny od naszego. Jest to sarkastyczne i przejaskrawione spojrzenie na skandynawskie kraje spo³ecznego dobrobytu. Widzimy spo³eczeñstwo, którego bol±czki socjalne s± wy¶miane i wyszydzone. W ¶wiecie tym empatiê zast±pi³a pusta przyjacielsko¶æ, meblowanie kuchni zast±pi³o mi³o¶æ, a towarzyskie rytua³y zast±pi³y przyja¼ñ. Normalno¶æ w ca³ej swej groteskowo¶ci.
W "K£OPOTLIWYM CZ£OWIEKU" nie ma ani ¶mierci, ani marzeñ, ani mi³o¶ci. Gdy Andreas Ramsfjell znajduje siê w nowej spo³eczno¶ci, wszystko czeka³o na niego od dawna przygotowane. Otrzymuje swój w³asny k±t, pracê i ubrania - dostaje w prezencie ¿ycie. W przeciwieñstwie do wielu emigrantów, którzy staraj± siê znale¼æ nowy dom w Norwegii.
... Czterdziestoletni Andreas przyje¿d¿a do miasta nie pamiêtaj±c jak i dlaczego siê w nim znalaz³. Czekaj± na niego praca, mieszkanie, a nawet ¿ona. Jednak wkrótce Andreas zaczyna odczuwaæ, i¿ co¶ jest nie tak z miejscem, do którego trafi³. Otaczaj±cy go ludzie wydaj± siê byæ zupe³nie wyprani z emocji, komunikuj± siê pomiêdzy sob± pustymi uprzejmo¶ciami. Wszêdobylscy "opiekunowie", którzy dbaj± o to, by miasto wygl±da³o czysto i schludnie, zaczynaj± coraz wnikliwiej obserwowaæ Andreasa. Ten próbuje uciec z miasta, ale okazuje siê, ¿e jest to niemo¿liwe. Andreas poznaje Hugo, który tak samo têskni za prawdziwym ¿yciem. Hugo odnalaz³ jednak pêkniêcie w ¶cianie swojej piwnicy, z którego wydobywa siê piêkna muzyka i wspania³y, nêc±cy zapach, przywo³uj±cy na my¶l wszystko to, czego w tym dziwnym miejscu brakuje. Mo¿e przez t± szczelinê mo¿na siê przedostaæ na drug± stronê? Nowy plan ucieczki zaczyna kie³kowaæ w g³owach...
Film opisuje ca³kowit± samotno¶æ w ¶wiecie, który jest wyposa¿ony we wszystko, ale nic ponadto. Spo³eczno¶æ, która w drodze do perfekcji utraci³a co¶ bardzo wa¿nego. Zupe³nie martw± spo³eczno¶æ.
Akcja filmu toczy siê w przys³owiowej przysz³o¶ci, troszkê na kszta³t swoistego "¿ycia po ¿yciu". G³ówny bohater jako jedyny wydaje siê byæ cz³owiekiem, pe³nym ludzkich uczuæ i potrzebuj±cym czu³o¶ci. Poprzez jego desperackie wysi³ki mo¿e bêdziemy potrafili inaczej spojrzeæ na nasze ¿ycie?
RECENZJE
"(...) Kolejnym hitem by³ norweski K³opotliwy cz³owiek, który wcze¶niej ¶wiêci³ triumfy w Cannes. Oryginalny, sprawnie zrealizowany i bardzo ¶mieszy - drugie dzie³o by³ego studenta London Film School, Jensa Liena, opowiada o samobójstwie, egzystencjalnej pustce w gustownie udekorowanej przestrzeni w kolorach g³êbokiej szaro¶ci i b³êkitu. Wizualny aspekt filmu jest niesamowity - wizja grzecznego, dobrze wychowanego utopijnego towarzystwa jest naprawdê przera¿aj±ca."
Wendy Ide, "The Times", 6 lipca 2006
"Czerpi±c inspiracjê z Miltona, Kafki, Jacquesa Tati, Historii ¶wiata w 10 i 1/2 rozdzialach Juliana Barnesa oraz katalogu IKEA, ta surrealistyczna norweska komedia mog³aby by¶ surrealistyczn± wizj± ¿ycia po¶miertnego, lecz wygl±da niemal jak codzienno¶æ w pañstwach Skandynawii. G³ówny bohater, Andreas, jest cz³owiekiem nowoprzyby³ym do miasta, w którym od razu otrzymuje niez³± posadê, dom i piêkn± kobietê, i które wygl±da tak, jakby nic z³ego czy przykrego nie mog³o siê w nim przydarzyæ. Jednak pozorny spokój zdaje siê sugerowaæ, ¿e znalaz³ siê raczej w piekle ni¿ w niebie. Jego kobieta mówi wy³±cznie o urz±dzaniu domu, alkohol nie idzie do g³owy, a jakakolwiek próba porozmawiania o czym¶ powa¿nym koñczy siê delikatnym nieporozumieniem. Gdy Andreas zaczyna to dostrzegaæ okazuje siê, i¿ nie ma ucieczki z tego ¶wiata. Nawet, je¶li chce siê uciec poprzez rzucenie siê pod pêdz±ce metro. Ze ¶wiata, w którym przestrzenie s± piêknie urz±dzone, lecz nigdy nie ma mo¿liwo¶ci zajrzeæ za ich fasadê. Ze ¶wiata, który jest zaludniony przez cz³ekopodobne roboty (...).
Steve Rose, The Guardian, 25 maja 2007
"Dobra norweska satyra na konsumpcjonizm z fantastyk± w tle. Akcja toczy siê w mie¶cie, które jest absolutnym marzeniem konsumentów (a w³a¶ciwie producentów). Ludzie spêdzaj± czas na chodzeniu do nieanga¿uj±cej pracy (sam szef zachêca do wyd³u¿ania sobie przerwy na lunch), a czas wolny spêdzaj± na przegl±daniu katalogów sklepów meblarskich i dekoracji wnêtrz, dyskutowaniu o tym ze znajomymi. Czasem gokarty czy wyprawa do restauracji. ¯ycie uczuciowe sprowadza siê do wspólnych spacerów, kolacji w atrakcyjnych wnêtrzach i do¶æ mechanicznego seksu w ka¿dy wieczór. Wszyscy wygl±daj± jakby zeszli z ok³adek kolorowych czasopism - u¶miechniêci, pogodni, pozytywnie nastawieni. Nikt nie burzy idylli - nawet dzieci w tym ¶wiecie nie przeszkadzaj± realizowaæ marzeñ doros³ych o wiêkszym domu czy nowej kuchni. Czasem jednak widaæ jakie¶ zw³oki, najprawdopodobniej samobójcy, ale nikt siê tym specjalnie nie przejmuje, zreszt± wszystko szybko znika. Do takiego ¶wiata przybywa - nie wiadomo sk±d - Andreas, mê¿czyzna w ¶rednim wieku i do¶æ szybko wpasowuje siê w tê rzeczywisto¶æ - znajduje sobie mieszkanie, pracê, dom, partnerkê ¿yciow±, potem nastêpn±. Do czasu jednak. (...)
Bardzo ³adnie to wszystko sfotografowane, intryguj±ce, momentami zaskakuj±ce, z przeb³yskami pierwszorzêdnego czarnego humoru, pozostawiaj±ce pole do w³asnych interpretacji - seans bez w±tpienia udany.
Konrad W±growski, www.esensja.pl