"Subtelny film o uczuciach. W "HANAMI- KWIAT WI¦NI" Niemka Doris Dörrie opowiada o bólu odchodzenia i têsknocie za tymi, których nie ma."
Barbara Hollender, "Rzeczpospolita"
...Rudi i Trudi s± niczym stare drzewa. Czas rozkwitu ich wieloletniego zwi±zku przypad³ zapewne na okres wychowywania trójki dzieci. Ale one s± ju¿ doros³e, s± daleko, s± niemal¿e obce. Teraz rytm dni w tym ma³¿eñstwie odmierzaj± ma³e, codzienne rytua³y - tak dalekie od pierwotnych znaczeñ, ¿e niemal teatralne.
Spokój i bezpieczeñstwo tego zapiêtego na ostatni guzik ¿ycia m±ci wiadomo¶æ o chorobie mê¿a. Trudi nie informuje Rudiego o diagnozie. Chce wype³niæ wspólny czas, jaki im pozosta³. Mo¿e uda siê odbudowaæ relacje z dzieæmi i wnukami? Ale spotkanie rodziców z dzieæmi wywo³uje obustronn± frustracjê - syn Klaus i córka Karolin czuj± siê za¿enowani nag³± wizyt±, zmuszeni do zajmowania siê nieporadnymi rodzicami, ci za¶ - zranieni faktem, ¿e nikt nie chce po¶wiêciæ nale¿nej im uwagi i czasu. Najwiêcej zrozumienia i sympatii okazuje im obca osoba - Franzi, partnerka córki. Dziêki niej spe³nia siê jednak dosyæ nieoczekiwane marzenie starszej pani. Trudi idzie na spektakl tañca Butoh, którym fascynuje siê od lat.
Poza dzieæmi ¿yj±cymi w stolicy jest wprawdzie jeszcze ukochany syn Trudi - Karl, ale on ¿yje w Japonii. A domator Rudi na pewno nie da siê przekonaæ do takiego szaleñstwa jak podró¿ do Tokio. Z ledwo¶ci± udaje siê ¿onie namówiæ go, aby z Berlina, zamiast do domu, udali siê nad morze. Mo¿e Trudi ma nadziejê, ¿e tam, z dala od ¶ci¶le wytyczonych kolein codzienno¶ci, z dala od dzieci uda im siê na chwilê byæ naprawdê razem. Po raz pierwszy od lat. I prawie siê udaje. Lecz w czasie wizyty w nadba³tyckim hotelu ¿ycie Rudiego zmienia siê diametralnie...
Rozmowa z przyjació³k± córki u¶wiadamia mê¿czy¼nie, ¿e nie zna³ swojej ¿ony. I ¿e ona po¶wiêci³a swoje pasje i marzenia, aby ¿yæ u jego boku i wspieraæ rodzinê. Rudi wyrusza w podró¿ do Japonii, która staje siê wêdrówk± w g³±b siebie, jego zwi±zku z ¿on±, istoty ¿ycia oraz bezinteresownej mi³o¶ci... Dziêki Yu, osiemnastoletniej bezdomnej tancerce Butoh, odkrywa, ¿e ¿ona jest wci±¿ przy nim, bo jest w nim. Taniec, który dot±d kojarzy³ siê Rudiemu z teatralno¶ci± i dziwaczn± poz± umo¿liwia mu kontakt z g³êboko ukrywanymi emocjami. I ich ekspresjê. ¦mieræ rozdzieli³a go z Trudi, a jednocze¶nie sprawi³a, ¿e stali siê sobie bliscy, jak nigdy dot±d...
"HANAMI - KWIAT WI¦NI" jest przede wszystkim filmem o mi³o¶ci. O mi³o¶ci ma³¿eñskiej, mi³o¶ci rodzicielskiej i bezinteresownej mi³o¶ci bli¼niego.
- Tak jak wszystko, mi³o¶æ przemija - mówi re¿yserka filmu. - Trzeba daæ jej szansê, aby mog³a siê ujawniæ w pe³ni: w ca³ej swojej potêdze, tak¿e poprzez wielkie cierpienie. Japoñczycy siadaj± pod kwitn±cymi drzewami wi¶ni poniewa¿ s± one wówczas przejmuj±co przepiêkne, a jednocze¶nie - ¶wiadomo¶æ, ¿e okres ich kwitnienia jest taki krótki jest przejmuj±co bolesna. Je¿eli przegapisz ten szczególny moment, za chwilê jest ju¿ po wszystkim, i nie do¶wiadczysz go przez ca³y rok, a kto wie - mo¿e ju¿ nigdy. Podobnie jest z mi³o¶ci±: trzeba jej wyczekiwaæ, daæ szansê rozkwitn±æ i kiedy tak siê stanie - trzeba byæ przy tym, aby j± podziwiaæ.
Doris Dörrie podejmuje w filmie "HANAMI - KWIAT WI¦NI" temat wyp³ywaj±cy z jej osobistych do¶wiadczeñ i poszukiwañ. Kilka lat temu Dörrie prze¿y³a ¶mieræ mê¿a - autora zdjêæ filmowych Helge Weindlera.
Film jest tak¿e trzecim z rzêdu, w którym re¿yserka dzieli siê z widzami swoj± fascynacj± Japoni±: Japoñski zwyczaj ka¿e celebrowaæ Hanami, czyli wspólne podziwianie rozkwitu wi¶ni wraz z rodzin± i przyjació³mi. Zapracowani do utraty tchu Japoñczycy wylegaj± t³umnie do parków, aby przypomnieæ sobie o sprawach najistotnieszych. Bo ró¿owo-bia³e kwiaty to sygna³ rozpoczêcia wiosny, a zatem - symbol ¿ycia, si³y, m³odo¶ci, piêkna i przebudzenia, ale tak¿e - symbol idei, ¿e ¿ycie sk³ada siê z wielu etapów i ¿e szybko przemija.
G³ówn± inspiracj± dla "HANAMI..."" by³ film Yasujiro Ozu japoñski mistrz portretu rodzinnego "Tokijska opowie¶æ".W "Tokijskiej opowie¶ci" rodzice-staruszkowie odwiedzaj± dzieci w stolicy, jednak te s± zbyt zaabsorbowane w³asnymi sprawami, aby po¶wiêciæ im czas.
- Zainspirowana filmem Ozu podchwyci³am i rozwinê³am w±tek owdowia³ego ojca, który podró¿uje z Niemiec do ojczyzny japoñskiego re¿ysera, gdzie spotyka Yu, m³od± tancerkê Butoh. Ona zainteresuje siê jego losem, mimo, ¿e dzieli ich bariera jêzykowa i kulturowa.
--
Taniec Butoh, japoñska technika tañca powsta³a pod koniec lat 50., i by³a odpowiedzi± na sformalizowany tradycyjny taniec japoñski. Istot± Butoh jest zniesienie podzia³u w relacji cia³o-umys³, odkrywanie i przetwarzanie impulsów z najg³êbszych warstw ¶wiadomo¶ci, czêsto t³umionych przez spo³eczne normy, a tak¿e czerpanie z pamiêci cia³a, w której zapisane s± informacje dotycz±ce nie tylko nas samych, ale tak¿e naszych przodków i zmar³ych, a wrêcz - wszystkich stworzeñ.
Tancerze Butoh maluj± twarz bia³ym makija¿em, co jest nawi±zaniem do pierwotnego zwi±zku teatru i kultu ¶mierci. Pierwsi aktorzy odgrywali rolê zmar³ych, ukrywaj±c twarz pod makija¿em lub mask±.
Butoh to taniec, który opisuje ¶wiat³o i cieñ, narodziny i ¶mieræ, stawanie siê i zamieranie. Rado¶æ staje siê w Butoh bólem, ten przeradza siê ponownie w rado¶æ.
--
G³osy prasy
"Hanami - Kwiaty wi¶ni" to g³êboko smutny, a równocze¶nie uszczê¶liwiaj±cy widza film o ¶mierci... W swoim chyba najwyrazistszym filmie Doris Dörrie snuje delikatnie, lakonicznie i poruszaj±co opowie¶æ o stracie, ¿a³obie i chêci ¿ycia, która budzi siê wobec konfrontacji ze ¶mierci±.
Der Spiegel
Elsner i Wepper to prawdziwe objawienie w tym bardzo emocjonalnym filmie... Poruszaj±ca, genialnie zagrana historia mi³osna.
TV Spielfilm
Melancholijny film o rozstaniu, z Elmarem Wepperem w roli, któr± wszyscy bêdziemy jeszcze d³ugo wspominali.
Vanity Fair/Berlinale Spezial
Aktorski tryumf Elmara Weppera! Der Tagesspiegel
Poruszaj±ca poezja filmowa. Focus
Ujmuj±co piêkny. Cosmopolitan
Gra Weppera jest tak wci±gaj±ca, ¿e widz ¶ledzi jego s³odko-gorzkie przygody niczym zahipnotyzowany.
Stern
"Hanami - Kwiat wi¶ni" to surowa, dowcipna i udana mieszanka bawarskiego poczucia humoru, "Miêdzy s³owami" (Lost in Translation) oraz wielkiego serca i uczuciowo¶ci. Prawdopodobnie najlepszy film Doris Dörrie. Wielkie emocjonalne kino z poczuciem humoru, tragizmem i ekstrawagancj±.
Widescreen
To móg³by byæ czysty kicz, ale nie jest - to g³ównie zas³uga wspania³ego Elmara Weppera... G³êboko poruszaj±cy film o ¶mierci a tym samym hymn pochwalny ¿ycia.
BR Abendschau